Vrijwilligerswerk heeft mij genezen - het verhaal van vrijwilliger Rizya

Haar manier van lopen straalt zelfvertrouwen uit. Je kan zien dat ze zich hier thuis voelt. Ze heeft er een half mensenleven over gedaan en is er ook de halve wereld voor over gereisd, maar ze is eindelijk volledig op haar plek. Die plek is bij de Voedselbank. Ze werkt daar als HR recruiter. 

Ze is geboren in Soerabaja, Indonesië in een rijke, maar strenge familie. Wanneer zij als 19-jarige ongehuwd zwanger raakt, dwingt haar moeder haar om haar zoon af te staan aan haar getrouwde broer. Maar daar blijft het niet bij. Haar moeder is dwingend, controlerend en veeleisend. Om onder die druk vandaan te komen studeert ze versneld, maar wel cum laude, af in privaatrecht.  

Met haar diploma op zak vlucht ze met een bijbel, 3 kledingstukken en wat spaargeld naar Jakarta.  

Jakarta ligt zo'n 1000 km bij haar ouderlijk huis vandaan. Al snel heeft ze een baan als personeelsmanager bij een groot internationaal bedrijf. Eindelijk lijkt het goed te gaan, maar wanneer haar vader overlijdt, wordt haar moeder weer veeleisender. Ze wil zo graag uit Indonesië weg dat ze bidt tot God: "stuur mij een vreemdeling om me mee te nemen” Haar gebeden lijken verhoord want kort daarna ontmoet ze een charmante Duitser. 

Na 10 dagen vraagt hij haar ten huwelijk en zij zegt ja! 

Maar het sprookje veranderd snel in een nachtmerrie. Eenmaal in Duitsland blijkt haar echtgenoot allesbehalve charmant. Met behulp van een buurvrouw en een vriendin vlucht ze voor de derde keer. Eerst naar Den Bosch in Nederland en dan door naar Den Haag. 

Opnieuw probeert ze haar leven op de rit te krijgen Dus volgt ze Nederlandse lessen en zoekt een baan. Haar rechtenstudie blijkt hier veel minder waard. Ze komt in eenvoudige baantjes terecht omdat ze de taal nog niet vloeiend spreekt. Maar daar neemt ze geen genoegen mee. Ze werkt zich op tot incassomedewerker, maar houdt dit niet vol. Alles wat ze heeft meegemaakt wreekt zich. 

 Met een ernstige burn-out en een depressie komt ze langdurig thuis te zitten.    

Tijdelijk is ze uitgeknokt, maar ook hier gaat ze mee aan de slag. Door hard aan zichzelf te werken krabbelt ze op. Wanneer ze voldoende hersteld is krijgt ze het advies om vrijwilligerswerk te gaan doen. Die dag ziet ze vanuit de tram de letters van 'HOF '; de voorloper van Den Haag Doet. Ze heeft een succesvolle afspraak, want ze mag starten als trainer. 

Ze doet weer mee, ze is weer onder de mensen! 

Wanneer ze gevraagd wordt als intercedent is ze nog meer op haar plek. Bij Human Resource ligt namelijk nog steeds haar hart. Daar kan ze voor haar gevoel verschil maken. Ambitieus als ze nog steeds is grijpt ze dan ook haar kans wanneer ze tijdens een voorlichting over het werk van PEP een flyer van de Voedselbank ziet voor een vacature als HR-recruiter.  

Bij dit bedrijf met 300 medewerkers die allemaal onbetaald werken wil ze haar kwaliteiten inzetten. Daar kan ze als een spin in het web het verschil maken door de juiste mensen op de juiste plek te brengen. Dit kan ze blijven doen, ondanks dat ze ernstig lichamelijke klachten krijgt waardoor ze altijd pijn heeft. Ze vindt het prachtig om gesprekken te voeren met mensen. 

 In haar functie spreekt ze mensen van alle rangen en standen.  

Van magazijnmedewerkers tot bestuurders. 

Sommige sollicitanten hebben een pittig verleden. Ook zij verdienen een steuntje in de rug. Iemand die mogelijkheden ziet, die ze misschien nog niet in zichzelf zien. Dus dan doet ze wat extra moeite om iemand geplaatst te krijgen. Probeert ze een afdeling te overtuigen om iemand een kans te geven.  

Omdat ze op alle locaties komt ziet ze daar de mensen aan het werk die ze zelf geplaatst heeft.  

Laatst vroeg iemand of ze haar een knuffel mocht geven 

Diegene had interesse gehad in een functie, maar twijfelde aan zichzelf en haar capaciteiten. Rizya zag het haar wel doen en overtuigde haar de sprong te wagen. Ze bleek het goed te hebben ingeschat. De vrouw vindt haar werk leuk en zelfs steeds leuker worden. Ze zit beter in haar vel en gelooft meer in zichzelf. Dat verschil te maken, daar gaat het om. Dat doet goed.  

Juist vanwege haar eigen achtergrond wil ze iedereen een kans geven. Ze werkt er nu drie jaar en heeft minstens 50 mensen bemiddeld voor de Voedselbank. Het inspireert haar, geeft energie en op slechte dagen leidt het haar af van de pijn. Ze heeft nu de vrijheid en zelfstandigheid waar ze zo voor heeft geknokt.  

Geschreven door Gylia - Vrijwilliger bij PEP Den Haag